Dinsdag 16 September

Begin April 2014 waren we in Gambia, In Kololi, daar hebben we "never know" leren kennen... onze taxichauffeur, gids en vriend.

De laatste twee dagen van onze vakantie zijn we met hem op excursie geweest en zo raak je een beetje met hem in gesprek over het leven in Gambia.
Hij was vroeger vrachtwagenchauffeur en werkte in de zand en stenen mijnen, daar kon hij goed geld mee verdienen.
Hij reed in de truck van een mede stamlid, en hij moest dus een deel van zijn salaris afstaan voor de truck.
Na 6 jaar hard werken, ging de motor van de truck stuk, en toen bleek dat er niet gereserveerd was voor onderhoud van de truck.. zo begon voor hem een keerpunt in zijn leven.
Zijn vrouw en schoonmoeder besloten dat hij moest scheiden en hierdoor werd hij ook gescheiden van zijn twee kinderen.
Gelukkig ziet hij ze nog wel, en wordt hij ook wel geacht om ze te onderhouden, maar zijn hart was gebroken.
Ik vroeg of zijn kinderen ook naar school gingen, daar op vertelde hij dat zijn zoon nu wel naar school gaat, maar zijn dochter nog niet. Hij zei het is een beetje moeilijk en ging er verder niet op in.
's nachts heeft dat me toch bezig gehouden, want wat kost een schoolfee voor een kind op de lagere school, omgerekend ongeveer 20 euro.
Maar goed, je wilt toch eerst een beetje weten wat voor een vlees je in de kuip hebt voordat je meteen je portomonaie gaat trekken.

De dag erna hebben we het er ook niet meer over gehad.
Maar zijn we naar Paradise Beach geweest, een prachtig mooi strand, waar we nog een worstelwedstrijd ook gezien hadden, wat vooral natuurlijk een groot spectakel van gemaakt werd.
Een mooie afsluiting van ons weekje Gambia.

Maandag was ons afscheid onze twee taxichauffeurs, we hadden eerder in de week een andere gehad, kwamen ons uitzwaaien.
Ousman, of beter bekend als never know, kwam met armbandjes voor good luck en een ketting voor Dennis... geweldig mooi.
Ze hebben niets te besteden, maar geven vanuit hun hart een mooie herinnering mee.
Ik was geraakt, en vond dat het nu het moment was om te vragen of ik hem mocht helpen met de school van zijn dochter Janaiba.
Daar was hij zo oprecht blij mee...we hebben mailadressen uitgewisseld en hij beloofde ons dat we de volgende keer mee gingen naar zijn familie en meegingen naar school om met haar leraar te kunnen praten...

Het was een bijzondere ervaring.... en het voelde goed....
Wel hadden we bedacht om niet meteen al geld mee te geven, maar te kijken of we het vanuit Nederland konden regelen.

Hierna is dus ons project NeverKnow ontstaan (zie ook facebookpagina ProjectNeverKnow om hem te helpen met een auto, zodat hij een kans kan krijgen om zijn familie zelf te onderhouden en ook voor zichzelf een betere toekomst op te bouwen...
Ook bleken er 24 kinderen te zijn die dit jaar niet naar school kunnen omdat er gewoon geen geld voor is.
Inmiddels heb ik een aantal mensen bereidwillig gevonden om te sponsoren en er zijn nu 14 kinderen die wel naar school kunnen...
Voor slechts 30 euro per jaar wordt school mogelijk en voor 36 euro erbij kan een kind een heel jaar ook lunchen op school.
Ik ga samen met NeverKnow de spullen kopen en aan de kinderen geven.

verslag zal dus in de komende periode hier op de site komen te staan met foto's....
Vrijdag ga ik op avontuur naar Gambia
... nu dus druk met de voorbereidingen
Het enige spannende is nog wanneer de auto daadwerkelijk gaat aankomen, inmiddels is de datum van aankomst van de boot weer veranderd.(net nadat ik mijn reis geboekt had)..ik hoop niet dat dat roet in het eten gaat gooien, maar goed.. we duimen nog maar even dat de datum nog niet definitief is, en dat hij toch eerder aankomt.